maandag 1 februari 2016

blog over mijn gescblog over mijn geschreven

blog over mijn geschreven


dit is zo gaaf en een grote eer ik lees elke week de blog,s op rtlniuws.nl maar vorig jaar april  ging het ineens over mijn 


Jeanny, mijn trouwe fan, maar waarom?

jeanny leeft mee met de ups en downs in mijn leven. Soms stuurt ze een bemoedigend mailtje, als het nieuws weer eens heel naar is. Of als de techniek me een kunstje flikt. Ze houdt ook nauwgezet in de gaten wanneer welke presentator dienst heeft, en ze slaat alarm als het niet klopt.

Jeanny is overigens niet kieskeurig: ik moet haar delen met mijn collega’s Rick, Daphne en Merel, daar is ze heel open over. Maar die hebben volgens mij nog nooit een zelfgehaakt hondje gekregen.

"Ik zou geen nieuwslezer-fan worden. Hoewel, van Jan de Hoop kan ik het me dan wel weer voorstellen. Maar hij is en buitencategorie."
Toch snap ik het niet. Sorry Jeanny, maar nieuwslezers zijn wel de minst interessante mensen op televisie. Het programma draait niet om ons. Wij zijn totaal ondergeschikt aan het nieuws. Onze meningen hoor je nauwelijks. En er valt ook niet veel te lachen.

Ik zou geen nieuwslezer-fan worden. Hoewel, van Jan de Hoop kan ik het me dan wel weer voorstellen. Maar hij is buitencategorie.

Er is wel iets anders tussen ons, beste kijker. Ik denk dat we wel degelijk een band hebben. Een vertrouwensband. Je ziet me zo vaak voorbij komen, dat je m’n kop wel kent, en wel zo’n beetje weet wat je aan me hebt. Ik kom jou natuurlijk ook vaak tegen. Op straat, bij de benzinepomp, in het restaurant, zelfs op vakantie: weet je nog, midden in de nacht op de luchthaven van Dubai? Gezellig met z’n allen op de foto. En toen het een paar jaar geleden slecht met me ging, kreeg ik zóveel steun van je, dat was waanzinnig. Dus ik denk dat we elkaar best goed hebben leren kennen in de loop der jaren.

"In het algemeen houden we een gepaste afstand, en dat is goed. Want het kan ook misgaan."
In het algemeen houden we een gepaste afstand, en dat is goed. Want het kan ook misgaan. Er was ooit een getroebleerde mevrouw, die zeker wist dat ze met me getrouwd was. Ze schreef me brieven over haar plannen voor onze toekomst samen. Ze kwam me wel eens ophalen bij RTL, en dan moest de beveiliging haar toch teleurstellen. En ze heeft een keer bij mijn huis op me staan wachten. Met de beste bedoelingen, hoor. Er zat geen kwaad in, zei haar psychiater. Maar toch, ik vond het minder.


Nu is Jeanny mijn fan, en Jeanny is een fijne fan. Dankjewel

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

                                verhaal 153  fietsen Tessa is dol op fietsen Tessa moet elke dag wel ergens heen en doet ze op de fiets en i...